Zelfs nadat Europa de Griekse bailout toezegde om daarmee een Grieks bankroet te voorkomen, verbergen de Grieken nog steeds de ware omvang van de Griekse schuldenlast. De onzekerheid hieromtrent drukt niet alleen zwaar op Griekenland zelf maar ook op de koers van de euro en de stabiliteit van de monetaire unie.
Eurostat vraagt de Grieken al sinds Februari dit jaar om de contracten van geheime financiele overeenkomsten die destijds door Griekenland gebruikt werden om schulden buiten de boeken te kunnen houden. Veel van het werk aan deze overeenkomsten is gedaan door Goldman Sachs, dat door middel van currency swaps de Grieken hielp om schulden te verbergen.
Walter Radermacher, hoofd van Eurostat zegt hierover: "There are more, or even many, of this kind of swap operation, which we have to clarify; the Goldman Sachs case was the beginning." Radermacher zegt ook "we have not seen the real documents" en dat hij van Griekenland een "solid estimate" eist over hoeveel verborgen schuld er nu werkelijk is. Ambtenaren van Eurostat vertrekken deze maand opnieuw naar Griekenland om de financiele situatie te bestuderen.
Het lijkt onvoorstelbaar dat Griekenland nog steeds zo geheimzinning doet (en kan doen) over de hoeveelheid verborgen schulden en niet verder komt dan dat het gaat om een "big number". Het Griekse bureau voor de statistiek wijt de onduidelijkheid en vertraging in het verstrekken van de werkelijke cijfers aan een gebrek aan personeel en expertise. Dat alleen is al zorgwekkend te noemen.
Alle onduidelijkheid en onzekerheid over de werkelijke hoogte van de Griekse schulden dragen ook niet bij aan het vertrouwen van investeerders. Ze vragen inmiddels meer dan 5 keer zoveel rente aan Griekenland dan aan Duitsland om voor 10 jaar geld te lenen.
Veel investeerders denken ook dat het vrijwel onvermijdelijk is dat Griekenland op enig moment aan enige vorm van schuld sanering zal moeten doen. Groeiende schulden afbetalen bij een dalend inkomen is immers op de lange termijn onmogelijk.
De situatie rond Griekenland hangt ook als een zwaard van Damocles boven de rest van Europa, omdat zoveel Europese banken belangen hebben in Griekenland. De zorgen om Europese banken drukken niet alleen op de onderlinge kredietverstrekking maar ook op de koers van de euro en de uiteindelijke stabilitiet van de Europese Monetaire Unie.
Het geduld van Eurostat lijkt in ieder geval op, en door de enorme hoeveelheden geld die Griekenland van de Euro landen krijgt kan het ook niet eeuwig blijven liegen over de hoeveelheid verborgen schulden.